Wspomnienie Chóru Aleksandrowa

Sztuka jest jedna i wszystkie jej gałęzie nierozerwalnie się z nią łączą wokół wspólnego pnia. Nie da się rozdzielić wrażliwości z nią związanej, nie da się rozdzielić funkcji sztuki, jakie pełni ona dla wszystkich ludzi. Niezależnie od pochodzenia, poglądów, wyznania, tego, jak bardzo jest stłamszona czy wyzwolona. Nie jesteśmy od tego wolni i my. Dzisiaj mieliście otrzymać kolejny odcinek Czerwonego słońca, ale muszę was prosić o wybaczenie. Tragedia, jaka spotkała światową sztukę wraz z zagładą Chóru Aleksandrowa oraz rodziny wszystkich ludzi, którzy zginęli w katastrofie jest bolesna w dwójnasób. Nie jestem w stanie zredagować dzisiaj i opublikować kolejnego odcinka, nie uważam też, by to było odpowiednie w obliczu takiej straty. Poświęćmy pierwszy dzień świąt, na refleksję i wspomnienie nie tylko dzisiejszych ofiar, ale i strat, jakie ludzkość poniosła w tym roku. Pamiętając, że każdy z nas, nieważne kto i skąd, jest człowiekiem, a sztuka należy do wszystkich i jest naszym wspólnym dziedzictwem.